Mitos e lendas
Ao longo da historia de Tebra a tradición oral foi forxando e transmitindo infinidade de contos, lendas e historias, moitas delas vencelladas a feitos e lugares concretos que afondan na peculiaridade dun val xa máxico de por si. Estas historias poden contarse por ducias, incluso centos, moitas recollidas polo mestre e etnógrafo Xosé María Gude, afincado en Tebra, no seu libro Mitos e lendas de Tomiño. Aquí contaremos algunhas delas.
O tardo
O tardo é unha figura mitolóxica, semellante ao trasno e vencellada co demo, que adoptaba formas e aparencias múltiples coa finalidade de amolar á xente. As súas historias adoitaban contarse con fins diversos, ás veces para asustar aos cativos, outras para evitar que a xente vaia a un determinado lugar e outras por simple diversión.
As lendas de Grixó
Os lugares sagrados adoitan ser un bo alicerce para a aparición de numerosas lendas, e a capela de Grixó é bo exemplo diso. Tanto a propia virxe, como a capela, o cruceiro situado nas proximidades ou incluso a fonte que se atopa ao seu carón albergan historias que se foron transmitindo de xeración en xeración.
A pedra longa
En Vilameán, ao carón dos restos do castro situado nesta parroquia, atópase un penedo coñecido como a pedra longa. Sobre esta gran rocha existe unha lenda que di que foi traída ata o lugar polos mouros, unhas criaturas imaxinarias propias da mitoloxía galega vencelladas á cultura megalítica dos dolmens e outros túmulos funerarios.
O Ponteciñas
O castelo de Tebra é outro dos puntos do val no que corren abundantes lendas, moitas delas con plena vitalidade na tradición oral, incluso na xente máis nova. Unha delas é a lenda do Ponteciñas, un humilde labrego que tivo a afouteza de non dobregarse ante o señor déspota que habitaba no lugar.